Preek van de week- Gods leiding in ons leven

Teksten:

Handelingen 19
21Na deze gebeurtenissen vatte Paulus het plan op om eerst nog naar Macedonië en Achaje te reizen en vervolgens naar Jeruzalem te gaan. Hij verklaarde: ‘Als ik daar ben geweest, moet ik ook een bezoek aan Rome brengen.’ 22Hij zond twee van zijn medewerkers, Timoteüs en Erastus, naar Macedonië en bleef zelf nog enige tijd in Asia.

Handelingen 20
22Nu ben ik op weg naar Jeruzalem, gedreven door de Geest, zonder te weten wat me daar te wachten staat, 23behalve dan dat de heilige Geest me in iedere stad verzekert dat gevangenschap en vervolging mijn deel zullen zijn. 24Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.

Handelingen 21
Nadat we ons met moeite van hen hadden losgemaakt, kozen we zee en zetten rechtstreeks koers naar Kos. De dag daarop bereikten we Rhodos, en van daar voeren we naar Patara. 2Daar vonden we een schip dat de oversteek naar Fenicië zou maken. We gingen aan boord en voeren weg. 3We kregen Cyprus in zicht, maar lieten het links liggen en zeilden verder naar Syrië, waar we de haven van Tyrus binnenliepen. Daar moest het schip zijn lading lossen. 4We gingen op zoek naar de leerlingen en bleven een week bij hen. Geïnspireerd door de Geest zeiden ze tegen Paulus dat hij niet moest doorreizen naar Jeruzalem. 5Maar toen ons oponthoud ten einde liep, vertrokken we weer, uitgeleide gedaan door alle leerlingen met hun vrouwen en kinderen. We gingen de stad uit en knielden samen neer op het strand om te bidden. 6Toen namen we afscheid van elkaar. Wij gingen aan boord van het schip en de leerlingen keerden terug naar huis.
7Vanuit Tyrus kwamen we in Ptolemaïs aan, waar we onze zeereis beëindigden. We begroetten de broeders en zusters en bleven één dag bij hen. 8De volgende dag vertrokken we weer en gingen op weg naar Caesarea. Daar vonden we onderdak bij Filippus, een verkondiger van het evangelie en een van de zeven wijze mannen. 9Hij had vier ongetrouwde dochters, die de gave van de profetie bezaten. 10Na enkele dagen kwam er een profeet uit Judea, die Agabus heette. 11Hij zocht ons op, pakte Paulus’ gordel en bond daarmee zijn eigen handen en voeten vast. Toen zei hij: ‘Dit zegt de heilige Geest: “Zo zal de man van wie deze gordel is, worden vastgebonden door de Joden in Jeruzalem, die hem aan de heidenen zullen uitleveren.”’ 12Toen we dit hoorden, drongen wij en de gelovigen van Caesarea er bij Paulus op aan om niet naar Jeruzalem te reizen. 13Maar Paulus antwoordde: ‘Waarom proberen jullie me door je tranen te vermurwen? Ik ben niet alleen bereid me in Jeruzalem gevangen te laten nemen, maar ook om er te sterven omwille van de naam van de Heer Jezus.’ 14Omdat hij zich niet liet overreden, deden we er het zwijgen toe en zeiden alleen nog: ‘Laat gebeuren wat de Heer wil.’

PREEK

Gemeente,

Wat betekent dat: de leiding van Gods Geest in ons leven
Wat mogen we verwachten
Waar moet je op letten?
Een prachtig voorbeeld vinden we het Handelingen 19-21, Paulus op weg naar Rome via Jeruzalem.

Het begint zo – Handelingen 19: 21 dat op een zeker moment bij Paulus het plan opkomt om naar Rome te reizen.
De NBV vertaalt dit als een plan van Paulus. Dat kan.
Er staat letterlijk dat Paulus ‘in de geest zich voornam om …’

Evengoed is de vertaling dat hij ‘door de Geest’ het plan opvatte.
Hoe dan ook, in de beleving is het verschil niet zo groot, als we bedenken dat wie met God en zijn Woord leeft, door de Geest wordt beïnvloed.
Gedachten die bij een gelovig mens opkomen kúnnen gedachten zijn die door de Geest zijn geïnspireerd en dus de moeite van nader onderzoek waard zijn.

Dit voornemen ontstaat op een bijzonder moment.
In het voorgaande is een fase afgerond
– ‘toen deze dingen waren vervuld’, schrijft Lucas.

In het licht van de openbaring die Ananias in Handelingen 9:15 over Paulus had ontvangen, wordt het
duidelijk op welke fase Lucas zinspeelt.

Paulus was uitverkoren om de Naam van Jezus te brengen op drie
onderscheiden podia: de heidenen, de koningen en de Israëlieten.
De eerste fase, het evangelie onder de heidenen brengen, is afgerond.
Door Lucas veelbelovend afgesloten met de constatering dat het Woord in kracht toenam en steeds sterker werd.

Fijngevoelig voor de agenda van zijn Heer besluit Paulus om een nieuwe fase in te gaan:
de confrontatie met de koningen van deze wereld en kiest het hoogste adres: de keizer van Rome.

Ik zie een parallel met wat Lucas in Lucas 9:59 opmerkt over de Here Jezus zelf toen Hij besloot om de weg naar Jeruzalem in te slaan. In verbondenheid met zijn Vader was
ook Jezus als mens op aarde gevoelig voor Vaders agenda.

Ik zie hierin een vorm van christelijke intuïtie, waarbij Gods Geest onze geest opmerkzaam maakt voor de stappen die Hij wil zetten.
In eerste instantie is dat aan onze kant aftastend en nog niet definitief, maar wel serieus het overwegen waard.
Zo komt het zoeken naar Gods leiding heel dichtbij.
Het begint in alle bescheidenheid met het ontwikkelen van onze intuïtie in christelijke of geestelijke zin.
Dit menselijke instrument mogen we inzetten om onszelf gevoelig te maken voor Gods ‘stille stem in ’t hart’. Zoekend, groeiend.

Hoe?
Door thuis te raken in de Bijbel.
Door de verborgenheden van het geloof te onderzoeken
Door gebed en heiliging, vergeving
Jouw denken gaat sporen met hoe God denkt

En dan kunnen dingen zich ontwikkelen.

Verrassend is Handelingen 20:22, waar sprake is van een ‘gebonden zijn door de Geest’.
Van een voornemen is Paulus’ reis naar Rome via Jeruzalem iets geworden waar hij niet meer van terug kan.
Gaandeweg heeft hij kennelijk de bevestiging gekregen dat zijn plan de instemming van Gods Geest heeft.
Zo gaat hij ook al meer de stem van God horen in wat mensen zeggen en in de dingen die gebeuren:
de Geest die hem van stad tot stad betuigt en zegt dat hem boeien en verdrukkingen te wachten staan.
De Geest leidt Paulus niet door briefjes uit de hemel
Ook dit is zo’n onderdeel dat ik voor onszelf zou willen meenemen: dat we open willen staan voor bevestigingen dat God onze voornemens wil gebruiken voor zijn Rijk.
Daarbij kunnen de signalen tegenstrijdig en onlogisch lijken.
Want in alle nuchterheid was de verwachting van boeien en verdrukking bepaald geen aanmoediging om de reis via Jeruzalem
door te zetten.
Toch was dat het voor Paulus wel. Terecht?

Is het niet bloedlink om van een plan dat in ons eigen hart is opgekomen, te beweren dat het Gods plan is?
De kerkgeschiedenis waarschuwt toch voor dit soort vrome bedrijfsongevallen?
Mensen of kerkelijke vergaderingen die onder het motto ‘God wil het’ zijn Naam en Rijk ernstige schade hebben toegebracht?
Kunnen we maar beter alle grote woorden vermijden?

Leerzaam vind ik het dat het hier zo gewoon begint en dat er heel wat moet gebeuren voordat grote woorden gesproken kunnen worden.
Paulus wordt gedwongen zich te verantwoorden.

Want in Tyrus (Handelingen 21:4) zeggen de gelovigen nota bene door de Geest dat Paulus niet naar Jeruzalem moet gaan.
Hebben deze gelovigen het niet begrepen en een foute conclusie verbonden aan de ingevingen van de Geest?
Met zo’n verklaring wordt ons verhaal weer kloppend gemaakt, maar doet die recht aan wat hier gebeurt?
Lucas noteert dit positief zonder kanttekening.
Waarom zou dit in het proces niet een toetsmoment van Godswege kunnen zijn en hebben die gelovigen de bbooschap van de Geest echt wel correct overgebracht?
Misschien heeft de Heer wel bedoeld om Paulus nog een alternatief te laten overwegen.
Dan betekent het dat de Heilige Geest ons nooit dwingt en forceert.
Enerzijds staat Hij achter Paulus’ plan en laat zijn positieve instemming duidelijk aan Paulus merken, zozeer dat Paulus zich gebonden weet.
Anderzijds laat de Geest Paulus hier uitdrukkelijk de mogelijkheid om toch een andere weg te kiezen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden – niet alleen die zware en levensgevaarlijke route over Jeruzalem.
Opnieuw beluister ik hier dat leiding door de Geest nooit de eigen zelfstandigheid en verantwoordelijkheid en keuzevrijheid van de mens geweld aandoet.
Paulus moet kiezen. Moet blijven wikken en wegen.
Zelfs als de Geest iets ingeeft, hoeft dat nog niet het einde van alle tegenspraak te zijn.
Het blijft open voor heroverweging.
Voor opnieuw verantwoorden, een keuze veranderen dan wel bevestigen.
Dat is pittig, , want moeten kiezen is soms zwaar, de Geest neemt die keuze dus niet van Paulus van ons over.
Daaruit spreekt tegelijk een respect van de Geest voor de keuzevrijheid van de mens.
Dat betekent dat de Geest zich ook achter een ander plan kan opstellen
Zonder ongehoorzaam te zijn, zonder Gods plannen te hinderen had Paulus een andere weg mogen inslaan.
Paulus is Christus niet, voor Wie er maar één weg openstond en tegelijk de allerzwaarste:
de hel van Golgotha.
Nee de Geest forceert niet.
We moeten onszelf ook niet forceren door het allerzwaarste te eisen van onszelf.
Ik weet van mensen die zelfs met hun hele gezin de rimboe, de verlatenheid zijn ingetrokken om het evangelie te dienen. Die roeping is niet op mij afgekomen.
Heilzaam en relativerend is wat Paulus schrift in Rom 12:3-5

“acht uzelf niet hoger dan u kunt verantwoorden, denk over uzelf met bedachtzaamheid, ieder naar de maat van het geloof dat God hem heeft toebedeeld.

Toen ik als candidaat 3 beroepen kreeg , gaf een ervaren predikant mij mee: denk nou niet dat je roeping ligt bij het moeilijkste beroep of het beroep waar je het meest tegenop ziet.
Die neiging kun je hebben, dat je voor een keuze staat en dan niet dat kiest wat je het finst lijkt, want ja dat is natuurlijk egoistisch, maar dat je dan kiest wat het allerzwaarste is. Dat is pas echt een keuze in vertrouwen.
Nee, zei mijn dominee, dat doe je later maar eens, nu moet je nog zoveel leren, kies in ieder geval voor een gemeente waar je de ruimte krijgt om te leren, waar je mensen vindt die jou kunnen helpen.
Een verrassend en wijs advies vond ik dat wat ik dankbaar heb opgevolgd.
Zo geeft de Geest hier in Tyrus aan Paulus een pas op de plaats een moment van bezinning, van heroverwegen.

Ik houd het erop dat de finale keuze in Tyrus nog niet aan de orde was.
Soms zet God zelf onze sterkste ambities op zijn kop om ons zo verder te helpen, even een pas op de plaats.
Niet om ons per se op andere gedachten te brengen, wel om tot defintieve zekerheid te komen.
Zodat je jezelf later niet kunt verwijten, ik was gevangen in een tunnelvisie.

In ieder geval leidt de Geest Paulus hier niet door briefjes uit de hemel, boven alle tegenspraak verheven.
En het is verstandig om heel voorzichtig te zijn als iemand claimt van wel. Zelfs als je denkt een directe boodschap te hebben ontvange, dan geldt altijd nog de algemene regel van de apostel:

Doof de Geest niet uit 20en veracht de profetieën niet die hij u ingeeft. 21Onderzoek alles, behoud het goede.
Zelfs als de Geest je iets ingeeft is dat niet per defintie het einde van alle tegenspraak.

Toch leidt de Geest Pls langs deze weg van wikken en wegen tot defintieve zekerheid, zodat zelfs zijn vrienden tenslotte zeggen: laat de wil van de Heer geschieden.

Deze defintieve zekerheid komt door de profetie van Agabus (Handelingen 21:11).
Die presenteert zich hier met het gezag en de allure van een Oudtestamentische profeet.
Als een Ezechiël gebruikt hij een symbolische handeling door zichzelf te boeien met de gordel van Paulus, terwijl hij zijn woorden voorziet van goddelijk gezag:
‘dit zegt de heilige Geest!’

Geen voorzichtige inleiding als ‘misschien dat de Heer dit of dat wil zeggen …’
Naar de mening van sommigen had Agabus dat beter wel kunnen doen, omdat zijn profetie geen correcte beschrijving geeft van wat Paulus later is overkomen.
Maar is dat hier relevant?
Als de spits van de profetie een voorspelling was geweest, had deze kritiek hout gesneden.
Maar het profetische lijkt me hier – zoals altijd met een profetie – niet het voorspellen van de toekomst als zodanig, maar in het heden zicht geven op een weg die de toekomst opent.

En dat doet Agabus hier door de dreigende toekomst van boeien en verdrukking te plaatsen in het licht van Jezus en de weg die hijzelf is gegaan. Zijn lijdensweg.
Hij is door de Joden gebonden en aan de heidenen overgeleverd.
Enkel een voorzegging had Paulus niet verdergeholpen.

Nu krijgt Paulus van de Geest de eervolle uitnodiging om heel letterlijk zijn Heer te mogen navolgen.
En tegelijk krijgt Paulus een antwoord op de tegenwerpingen van zijn vrienden:
“Paulus wat hebben wij aan een dode apostel. Wij kunnen je nog lang niet missen”.
(Eerder luisterde Paulus wèl naar dat soort adviezen – meer dan eens is hij uit een levensbedreigende situatie weggevlucht; het martelaarschap is niet de enige christelijke optie (Hand.9:25, 17:10,14).)

Maar met het voorbeeld van Christus voor ogen weet Paulus nu helder:
lijden en dood hoeven niet alleen maar verlies en het einde te zijn. Integendeel.
De weg van lijden en dood was voor de Heer de weg ter verlossing.
Die weg is gebaand, die weg wordt nu via de profetie geopend voor Paulus.
Paulus, als je wilt, dan mag je die weg gaan – in de volle zekerheid dat dat dan een weg zal zijn in dienst van Gods Rijk.
Met opzet zei ik: Paulus als je wilt.
Nog steeds geen gebod, maar een uitnodiging.
Want ik zie in de handeling van Agabus iets van een vacature: de man van wie deze gordel is, oftewel: wie de gordel past die trekke hem aan.
Paulus had de keuze en was niet verplicht dat te doen.
Er leiden meer wegen naar Rome en tot het laatste toe houdt de Geest andere opties open voor Paulus.
Maar als hij gaat, dan in de gemeenschap met het lijden van Christus.

Krijgen we hier geen mooi voorbeeld van profetische prediking?
Woorden of voorbeelden uit de Schrift die op verrassende wijze betrokken worden bij een actuele situatie en zo zicht geven op hoe God in Christus met ons gaat?
Daarin ligt dan de gezaghebbende kracht van de profetische prediking en niet in een loepzuivere voorspelling of bindende opdracht.

Profetische prediking die niet autoritair iets voorschrijft,
maar een mens zo in contact brengt met God
dat zijn wil met overtuiging en vertrouwen gevonden en gevolgd kan worden.

De Geest die in zijn leidinggeven onze menselijke wil en verantwoordelijkheid ten volle respecteert en inschakelt!

Door deze persoonlijke oriëntatie op de Naam van de Heer werd Paulus tot finale zekerheid gebracht.
Hij heeft in de profetie van Agabus de uitnodiging van Jezus zelf ontvangen,
om letterlijk in zijn voetstappen te mogen treden.

Prachtig om dan vervolgens te lezen hoe zijn vrienden ondanks hun aanvankelijk verzet nu zelf inzien hoe Paulus door de Geest is overtuigd en de conclusie trekken:
laat Gods wil geschieden.

Ik vind dit een inspirerend voorbeeld van Gods leiding in ons leven in een menselijk en herkenbaar proces,
dat zich voltrekt van een plan dat in Paulus opkwam tot ten slotte:
God wil het!

Grote woorden mogen en moeten soms.
Met minder had Paulus niet naar Jeruzalem kunnen en mogen gaan!
Een voorbeeld om na te volgen.

Twee leermomenten:

1. De Geest wil ons leiden tot volwassenheid en werkt aan het herstel van onze geschonden en gebroken menselijkheid.
Dat wij worden mensen Gods tot elk goed werk volkomen toegerust. Tot medewerkers en partners van God.
Mensen die met God mee gaan denken en ook met eigen initiatieven komen die dan ook door de Geest overgenomen kunnen worden.
De zonde en de duivel dwingen en forceren en maken ons tot slaven, ontnemen onze vrijheid.
Kenmerkend voor de Geest dat Hij niet dwingt en forceert.
Waar de Geest is, daar is vrijheid!
Hij maakt ons tot nieuwe mensen maken en daarom: Hoe menselijker het toegaat hoe geestelijker.

2. Het eerste waartoe de Geest ons wil leiden is dat wij waken en vechten voor een open en zuivere relatie met de Heer.
Want er zijn zoveel stemmen die een beroep doen op wat fout is: onze begeerte, angsten, zorgen, ijdelheid, jaloezie, minderwaardigheidsgevoelens, haat.
Die willen de stem van de Geest in ons hart overstemmen

Daarom begin elke dag met vast te stellen dat je een innig geliefde zoon en een innig geliefde dochter van God bent en dat niets je kan scheiden van zijn liefde.
Lees je bijbel bidt elke dag
Het evangelie van de genade en van de vrijspraak maakt je vrij
Vrij om te kiezen
Vrij om te dienen
Vrij om de stem van de Goede herder te verstaan en Hem volgen, waar Hij ook gaat

amen

Terug naar nieuwsoverzicht